گوش خارجی رشد خود را تا پایان عمر انسان ادامه می دهد
گوش پیچیدگی های زیادی دارد و پرداختن به انواع آن در یک مطلب نمی گنجد ، از عجایب گوش خارجی این است که رشد خود را تا پایان عمر انسان ادامه می دهد .
گوش انسان از سه بخش کلی تشکیل شده است : گوش خارجی ، گوش میانی ، گوش داخلی . گوش خارجی آن بخش است که با چشم به راحتی دیده می شود ، لاله ی گوش نیز جزئی از گوش خارجی است ، گوش خارجی مجرایی لوله مانند نیز دارد که نهایتا به پرده ی گوش ختم می شود ( پرده ای که طبل مانند خود را به یکی از سه استخوان کوچک درونی تکیه داده ) ، از وظایف این بخش دریافت امواج و ارسال آن ها به گوش میانی است ، گوش میانی که در پشت پرده ی گوش قرار گرفته ، امواج را دریافت کرده و این ارتعاشات با عبور از مسیر مشخص شده ای وارد گوش داخلی می شوند و طی سفری که در پیش دارند انواع صداها را تولید می کنند . جالب است بدانید امواج نهایتا به شکل امواج الکتریکی خود را به مغز می رسانند .
زمانی که از رشد دائم گوش صحبت می شود ، عده ای به سرعت می گویند ” خیر ! رشد غضروف و استخوان به طور دائمی امکان پذیر نیست ” ، بله همینطور است اما توجه داشته باشید که ما در مورد رشد گوش خارجی سخن می گوییم و آثار این رشد دائم ، هرچند اندک و تدریجی اما مشهود است ، کافی است به لاله ی گوش پدربزرگ ، مادربزرگ یا یک فرد سالخورده نگاه کنید .
غضروف و استخوان ها تا سن معینی با تاثیرگرفتن از عوامل گوناگون از جمله نیروی جاذبه ، مواد دریافتی بدن ( کلسیم و… ) به رشد خود ادامه می دهند ؛ اندام های دیگر نیز بنابه ساختار خود به شکلی رشد را در پیش می گیرند ؛ طبق تحقیقاتی که تا کنون صورت گرفته است گوش خارجی بعد از یک رشد سریع در بازه ی تولد تا ده سالگی ؛ سالانه 0.22 به اندازه ی آن اضافه می شود .
البته قابل ذکر است که افتادگی غضروفی نیز تا حدی در بزرگ شدن گوش خارجی نقش دارند ، غضروف موجود در گوش خارجی ( حتی بینی ) از نوع غضروف ارتجاعی می باشد ، بافت پروتئینی این نوع غضروف ( بافت پروتئینی باعث تمایز غضروف ها از هم می شود ) به گونه ای است که به مرور با کهولت سن ، رو به پیری رفته و از هم می پاشد ؛ همین امر موجب افتاده به نظر رسیدن گوش و بزرگ جلوه کردن آن می شود . بیایید این روال را تنها یک پیری غضروفی به همراه رشد اندک اندک سلول ها ندانیم ، با پیر شدن ، قدرت شنوایی نیز مانند خیلی توانایی های دیگر تحلیل می رود ؛ همانطور که می دانید گوش خارجی وظیفه گرفتن امواج صوتی را برعهده دارد ، پس بزرگ شدن آن می تواند نوعی سازگاری بدن با محیط باشد که رفته رفته شکل گرفته و سعی در جبران کم شنوایی را دارد .
همواره نظریه های مختلفی وجود دارد تا جایی که حتی موارد آزمایش شده را هم رد میکنند و هر یک دلیلی تازه برای رد نظریه ی پیشین و اثبات فرضیه ی خویش دارند ؛ تا جایی که نظریه ای ضد موارد یاد شده هم است و معتقدند غضروف گوش در سایزی تغییر ناپذیر تا زمان پیری و پایان زندگی قرار دارد . اما خوشبختانه چیزی که همگان در آن اتفاق نظر دارند این است که هر چه گوش خارجی بزرگ تر باشد دریافت امواج و جهت یابی صدا قوی تر صورت می گیرد ، همچنین رشد گوش خارجی تا 6 و نهایتا 10 سالگی بسیار سریع بوده و جزو تکامل اولیه آن محسوب می شود بنابراین هرگونه عمل زیبایی حداقل تا این زمان باید به تعویق بیفتد .