عمل کنایه زدن ریشه ی روانشناسانه دارد یا خیر ؟
به نظر شما عمل کنایه زدن ، ریشه ی روانشناسی دارد یا اینکه فقط می تواند به عنوان یک رفتار در افراد تلقی شود ؟ سئوالی که شاید پاسخ آن برای شما جالب باشد !!!
طرح چند سئوال :
1- علت نیش و کنایه زدن بعضی از آدمها چیست ؟
2- آن ها چه لذتی از این کار میبرند ؟
3- دلایل مهم میل به کنایه زدن در برخی افراد چیست ؟
4- چرا زبان برخی از انسانها تلخ است و گفته های آن ها مانند خنجر بر دل اطرافیان می نشیند ؟
بیایید کمی با روحیات افرادی که میل زیادی به کنایه زدن دارند ، آشنا شویم .
در اکثر مواقع و یکی از علل شایع کنایه زدن ، ریشه ی عصبی می باشد ؛ انسانهای عصبی که آستانه ی تحمل کمتری دارند ، با نیش و کنایه و زخم زبان زدن خود را خالی می کنند.
به اعتقاد روانشناسان ، نیش و کنایه زدن باعث دور شدن اطرافیان از فردی که زخم زبان می زند، می شود ، زیرا اینگونه افراد ، احترام دیگران را حفظ نمی کنند و هر چه که به طبعشان خوش نیاید را پس خواهند زد .
مهار نکردن زبان ، می تواند پیامدهای بسیار مخربی بر شخصیت فرد داشته باشد ، از جمله اینکه دیگران او را به عنوان فردی قابل اعتماد که بتوانند حرفهای خود را به او بزنند قبول ندارند و همین امر سبب سرخوردگی وی می شود .
لازم به ذکر است که میزان کنایه زدن در زنان بیشتر از مردان می باشد ، زیرا مردان عصبانیت خود را اغلب به صورت زور فیزیکی ابراز میکنند و به دلیل اینکه زنها ضعیفتر هستند با نیش و کنایه و زخم زبان زدن خود را خالی میکنند.
به طور کلی ریشه ی کنایه زدن میتواند دلایل متفاوتی از جمله حسادت به جایگاه طرف مقابل، تحمل پایین، پرخاشگری و اضطراب زیاد، عصبانیتهای مهار نشده و غیره داشته باشد، و شاید بتوان گفت که بهترین راه حل برای درمان این مشکل و اختلال روانشناسی ، خوشبینی می باشد ، یعنی اینکه این افراد برای رفع این مشکل باید سعی کنند با خوشبینی بیشتری با دیگران برخورد کنند تا آثار آن را در زندگی خود مشاهده نمایند .
الهام گرفته از yjc