ساختگی بخند ، تا بتوانی واقعی بخندی !!!

این جمله که گفته میشود ساختگی بخند تا واقعی بخندی ، مصداق بارز خنده آفرینی است زیرا وانمود به خندیدن ، خود، عاملی برای خنده است.

اگر به پژوهش هایی که در حوزه ی علم پزشکی انجام گرفته رجوع کنیم ، با مدارک بسیاری رو به رو می شویم که ثابت میکند وقتی کسی به خندیدن و شاد بودن وانمود می کند، بدن او مواد شیمیایی شادی آفرینی از خود تولید می کند. طبق اصول دانش برنامه ریزی عصبی – زبانی (ان ال پی) ، شما چه به صورت خود جوش به یک لطیفه یا یک موقعیّت خنده دار بخندید، چه خودتان را به زور به خندیدن وادارید(خنده ی ارادی) تفاوتی در اصل قضیّه ایجاد نمی شود، زیرا بدن ما قادر به تشخیص فرق بین فکر کردن درباره ی انجام دادن یک عمل و انجام دادن واقعی آن عمل نیست.بنابراین منشأ خنده هر چه باشد تغییرات فیزیولوژیکی یکسانی در بدن رخ می دهد.

هنر پیشه ها پیش از هر کس دیگر با تأثیر هیجان های ساختگی آشنایند.بیشر اوقات ، آنان با ایفای یک نقش غمگین احساس نا خوشی می کنند. این نکته آشکارا بیانگر آن است که اگر وانمود کردن به غمگین بودن می تواند ما را نا خوش سازد ، وانمو کردن به شاد بودن نیز می تواند در ما احساس تندرستی و شادابی بیافریند.

همچنین بر اساس اصل «جنبش و حرکت هیجان می آفریند» اگر بدنتان را در حالتی شاد قرار هید، ذهنتان به پیروی از آن ، حالتی شاد به خود می گیرد.

حالا اگر بخواهیم نقش اراده را در خندیدن جستجو کنیم باید بدانید، اراده ای که از خود برای خندیدن نشان می دهید بیشترین نقش را به عهده دارد که این عامل در باشگاههای خنده کاملا اثبات شده است.
به عنوان مثال، وقتی اعضای باشگاه های خنده برای خندیدن داوطلب می شوند ، این کارشان کاملاً برخاسته از نیروی اراده و خواست خودشان است.

این را باید بدانید، اگر خودتان نخواهید هیچ کس نمی تواند شما را به خندیدن وادارد. از طرف دیگر اگر خودتان بخواهید بخندید و مجوز خندیدن را صادر کنید ، هیچ کس نمی تواند جلوی خندیدن را بگیرد. شما برای خندیدن به هیچ دلیلی نیاز ندارید.
به هیچ دلیلی.

پس ساختگی بخند تا واقعی بخندی .