دنیای پر رمز و رازی که گدازه ها بوجود می آورند

با فعال شدن یک آتشفشان اولین آثاری که از گدازه ها به چشم می آید ویران شدن حیات و نابودی است ، اما در پس این ویرانی دنیایی تازه برای شکوفایی رو به ظهور می رود .

هر گوشه از طبیعت رازی در آن نهفته است ، از سطح ناهموار زمین که یادگار برخورد سنگ های معلق کوچک و بزرگ در فضا است گرفته تا غاز ها و جزایر زیبایی که از دل آب ها سر بیرون آورده اند .

از اصلی ترین علل بوجود آمدن جزایر و برخی غار ها ، فعالیت آتشفشان ها است ، آتشفشان های فعالی که در کنار اقیانوس ها وجود دارند . با شروع به فعالیت آتشفشان ها ، گدازه های سوزان به هر طرف روان می شوند و از قضا بخشی از آن ها به اقیانوس ها می ریزند ، ماده ای در دمای هزار درجه ی سانتیگراد با آبی سرد برخورد می کند و صحنه ی زیبایی از تداخل آب و آتش بوجود می آید ، بخشی از گدازه که به درون اقیانوس ریخته شده است رفته رفته خود را به کف اقیانوس می رساند و با هر برخورد با شن ها و جایگیری در محیط جدید خود و همچنین برخورد با گدازه هایی که پیش از آن به سفر خاتمه داده اند دگرگونی هایی اتفاق می افتد و چیزی شبیه به انفجارات کوچک و پی در پی در کف اقیانوس شکل می گیرد .

با اینکه برخورد گدازه ها با کف اقیانوس ها سر و صدایی به پا کرده است و توجه آبزیان به خود جلب کرده اما این آبزیان خوب می دانند تا امن شدن این محیط برای زندگی و اقامت زمان زیادی باقیمانده است .

اما سر نوشت گدازه ها در سطح زمین به گونه ی دیگری رقم می خورد… ، گدازه هایی که حالا از حرارت آن ها چیزی بر جای نمانده و بخشی از زمین را به خود اختصاص داده اند ، آیا بر این سطح سنگی حیات به جریان خواهد افتاد ؟! البته ! گیاهی به نام اوهیالهوا که مخصوص زمین های گدازه ای است . این گیاه با ریشه هایی قوی و مخصوص رشد در سنگ و مناطق سخت ، به دنیای زیرزمینی راه پیدا کرده و آب مورد نیاز خود را جذب می کند ؛ حیات برای این گیاه تا ارتفاع 30 متری ادامه دارد و سر انجام درختی استوار را می سازد .

بخشی از گدازه ها که به صورت غار درآمده اند حیاتی متفاوت را برای جانداران زمین ایجاد کرده اند ، محیط غار های گدازه ای گاه آنقدر سرد و تاریک است که فکر زنده ماندن در آنجا را باید از سر بیرون کرد .

جانورانی که در غار های گدازه ای زندگی می کنند اغلب به دلیل نبود نور بینایی و رنگ خود را از دست می دهند و بی رنگ یا سفید می شوند ، این جانداران استثنائی ، نوعی عنکبوت ، جیرجیرک ، هزارپا و نوعی باکتری هستند .

شکار حشره برای عنکبوت آنقدر دشوار است که اگر در غار گدازه ای تازه وارد باشد نمی تواند طعمه ای به دست بیاورد ، شاید یک شکار اولین و آخرین صید عنکبوت در طول اقامتش باشد .

اما در کناره ی اقیانوس ها ، غار های گدازه ای به عنوان پرورشگاهی برای جوجه پنگوئن ها هستند ، پنگوئن های بالغ جوجه های خود را که قدرتی برای مقاومت در برابر سرما ندارند در لانه های ساخته شده در غار های گدازه ای می گذارند و برای شکار ماهی به دل آب های سرد شیرجه می روند ، اما خطر در کمین جوجه پنگوئن ها است ! خرچنگ ها که شکارچیان ماهر جوجه پنگوئن ها هستند در تاریکی مطلق غار به پیش رفته و به دنبال غذای خود می گردند ، در راستای نبرد اگر جوجه ها هفته های ابتدایی را بگذارانند کاملا مشخص است ، اگر نه می توانند از خود دفاع کرده و به زندگی ادامه دهند .

بله ، گدازه هایی که باعث از بین رفتن بخشی عظیم از پوشش گیاهی می شوند و… در دوره ای جدید مکانی امن برای رشد موجودات می شوند و زیستگاهی جدید با پوشش گیاهی نوین را به ارمغان می آورند .