جدال هواپیما در آسمان با گردباد شماره ی پنج

در یک پرواز هوایی ممکن است هواپیما با مشکلات فنی و یا آب و هوایی روبرو شود ، در این جا تجربه ی خلبان و کمک خلبان و اقدامات به موقع لازم و ضروری است .

هواپیما توسط دو شخص کنترل می شود ( خلبان و کمک خلبان ) ، این کار با استفاده از دسته هایی برای جهت دهی به هواپیما و صفحه نمایش های مختلف امکان پذیر است . دسته هایی که جلوی خلبان و کمک خلبان قرار دارند بهم متصل شده اند ، درست مانند پدال ترمز در ماشین های آموزشی ، با این کار کنترل هواپیما راحت تر شده و خلبان و کمک خلبان می توانند در یک جهت تلاش موفق داشته باشند .

یک هواپیمای مسافربری در حال پرواز بر فراز آب است که در صفحه نمایش گردبادی را مشاهده می کنند ، متاسفانه پیش از بررسی شدت گردباد سیستم برای مدتی از کار می افتد و زمانی اشکال برطرف می شود که هواپیما وارد گردباد شده است .

در این باد شدید که امکان دورزدن و خروج وجود ندارد ( در بادهای شدید تلاش برای دور زدن تنها یک معنا دارد ، سقوط ! ) یک راه باقی می ماند ، پیشروی در گردباد برای رسیدن به آرامش ! قلب گردباد مرکز آرامش است و در آن از وزش بادهای شدید خبری نیست ، هواپیمای مسافربری می تواند در آنجا زمینی را سپری کند تا نیروی کمکی به او ملحق شود .

زمانی خلبان و کمک خلبان سعی دارند دسته های کنترلی را در جهت مناسب هدایت کنند ، متوجه می شوند که یکی از موتورها آتش گرفته و این امر دارد موجب کاهش ارتفاع آن ها و در نتیجه وارد شدن هواپیما به مجموعه بادهای پرقدرت تر می شود ، آن ها سوخت رسانی به موتور آتش گرفته را قطع می کنند تا شعله های آتش کل هواپیما را درگیر نکند و در حالی که دید آن ها در جلو کاملا کور است ، با استفاده از سرعت سنج ، ارتفاع سنج و دیگر دستگاه ها مسیر خود را تا قلب گردباد ادامه می دهند .

خلبان و کمک خلبان باید تا رسیدن هواپیمای کمکی که می تواند راه خروج امن را برای آن ها آزمایش کند و آسیب ها را از بیرون ارزیابی کند ، در قلب گردباد ( با مسافت 20 کیلو متر ) زمان را سپری کنند .

شدت گردباد توسط نیروهای کمکی ارزیابی شده است ، گردبادی که هواپیمای مسافربری در آن قرار دارد شماره ی 5 است ، این یعنی چنین گردبادی در خشکی می تواند خانه ها را از زیربنا تخریب کرده و کشتار عظیمی به راه بیندازد .

بالاخره هواپیمای کمکی از راه ما رسد ! هواپیمای مسافربری باید اوج بگیرد چرا که خروج از گردباد با ارتفاع کم خسارت زیادی را به هواپیما وارد خواهد کرد ( گردباد در ارتفاع قدرت کمتری دارد ) ، بنابراین مقدار قابل توجهی از سوخت خود را تخلیه می کند تا سنگینی هواپیما مانع اوج گیری نشود و به ارتفاع بالاتر صعود می کنند . ماندن در آن ارتفاع نیز کار چندان عاقلانه ای نیست ! چرا که طول موج آب توسط گردباد به راحتی تا هواپیما خواهد رسید و بسیار خطرآفرین است .

در فاصله زمانی که هواپیمای کمکی راه های مختلف برای پیدا کردن کم تنش ترین راه برای خروج از گردباد را امتحان می کند ، لاستیک آب بند هواپیما که مانع ورود آب به هواپیما می شود ، از هواپیمای مسافربری کنده شده و خوشبختانه بدون تماس با ملخ ها کاملا از هواپیما جدا می شود .

سرانجام سفر 20 دقیقه ای به درون گردباد پایان می یابد و هواپیمای مسافربری با سوختی اندک ، در مسیر مشخص شده موفق به خارج شدن از گردباد می شود !

اما آیا در مدت حادثه بهترین قدامات صورت گرفت و آیا نقص فنی که برای هواپیما بوجود آمد از تکان های شدید در گردباد ناشی می شد ؟ این ها سوال هایی است که در ادامه پاسخ آن ها داده خواهد شد .

با بررسی های مسئولین مشخص شد که موتور هواپیما براثر فشارهای گردباد آتش نگرفته ، بلکه علت آن نقص فنی در حس گرها بوده است ، یکی از حس گرهای مخصوص سوخت رسانی دچار نقص شده و سوخت زیادی را وارد موتور مربوط به خود کرده است ، این اتفاق می توانست در ابتدای پرواز یا هر زمان دیگری رخ دهد !

این حادثه و تجربیات بدست آمده از آن باعث شد قانونی براین پایه وضع شود که ، در مواجهه با گردباد ها هواپیماها نباید با ارتفاع کمتر از 5000 پا وارد گردباد شوند . خلبان باید در ارتفاع ( جایی که شدت گردباد کمتر است ) هواپیما را وارد کرده و در نهایت در ارتفاعی کمتر خارج شود .