تعریف محدودیت و آزادی و نقش آن ها در تربیت فرزندان

مهم ترین نقش تربیتی را در مورد یک شخص خانواده دارد که اگر در راه تربیت فرزند خویش محدودیت و آزادی ها را درست تعریف نکند در آینده دچار مشکل خواهند شد .

بحث تربیت فرزندان از جمله موارد بسیار مهم است و در این راستا محدودیت و آزادی نقشی جدی را بازی می کند ، اینکه در مقابل فرزندمان چگونه رفتار کنیم و در مقابل استقلال طلبی های او در بازه های مختلف سنی چه مقدار محدویت و آزادی با رفتارمان و… اعمال کنیم که فرزندی سالم در جامعه داشته باشیم چرا که گاه تعیین کردم محدودیت و آزادی های اشتباه باعث می شود فرزندی با رفتار مخرب به جامعه وارد کنیم .

نوع رفتار والدین را می توان در سه گروه دسته بندی کرد : آزادی بدون قید و شرط ، آزادی همراه با محدودیت ( تربیت سالم ) ، بسیار محدود و سختگیر . در تربیت نوع دوم که آزادی همراه با محدودیت است ، محدودیت و آزادی کاملا صحیح تعریف شده به صلاح فرزند ، خانواده و کل جامعه است .

محدودیت و آزادی تنها به فرزند مربوط نمی شود و در گام نخست والدین را مخاطب قرار می دهد به این معنا که پیش از هرچیز در نقش والدین باید خودمان را اول از همه محدود کنیم ، برنامه ریزی کنیم و آموزش ببینیم ، سپس به طور صحیح محدودیت و آزادی ها را تعریف کنیم ؛ محدودیت در حد افراطی خواه ناخواه محدودیت والدین را نیز در پی دارد ، در مورد آزادی بی حد دادن نیز شما در واقع افراط در رفتار را آموزش می دهید ، این افراط در مورد هرچیز می تواند صادق باشد حتی تلوزیون دیدن ؛ آزادی های بی مرز موجب ایجاد روحیه ای می شود که فرزند در آینده مسئولیت پذیر نخواهد شد ، همچنین قدرت تشخیص خوب و بد را از فرزندتان می گیرد و حتی در صورت تشخیص گاه گذشتن از یک کار خطا برایش سخت و غیرممکن می شود ؛ در نتیجه نتیجه ی آزادی دادن افراطی به فرزند چیزی جز بی بند و باری و… نیست .

با توجه به سن و سال فرزند ، محدودیت و آزادی ها ، همچنین نوع آن ها معلوم می شود ؛ اولین حس استقلال در فرزند شما در سن 2 سالگی بروز می کند ، با رفتار های استقلال طلبانه نظیر تلاش برای به ثمر رساندن کاری بدون کمک شما ، بالا رفتن از وسایل بازی ، تلاش برای رفع نیاز هایش و…

اغلب والدین خود را مالک فرزند خویش دانسته و محدودیت و آزادی هایی را با باید و نباید قرار می دهند ، حس نگرانی شما کاملا درک می شود اما تضمینی وجود ندارد که فرزندتان نگرانی شما را درک کرده و به شما حق بدهد ، بهترین نوع ارتباط با فرزند ، ارتباط دوستانه است تا بتوانید به راحتی نفوذ داشته باشید و مراقب فرزندتان باشید ، در رابطه ی دوستانه تاثیرگذاری شما نیز راحت تر است و فرزندتان محدودیت و آزادی ها را راحت تر می پذیرد .

بهتر است در مواقعی که تصمیم فرزندتان خطری درپی ندارد و تنها اختلاف بر سر سلیقه و اختلاف بین نسل ها است ، آزادی را به فرزندتان بدهید ؛ کنترل صد در صد بر روی فرزندتان ( در مواقع بی خطر ) همیشه تاثیر مثیت نمی گذارد و بالعکس فرزندی به جامعه می دهد که همیشه نیاز به حمایت دارد ، فرض کنید مادری را که هر شب مشق های بچه را چک می کند ، چه لزومی دارد فرزند با دلگرمی به مادر ، این حق را به خود بدهد که اشتباه بنویسد و… ، بگذارید یکبار هم که شده معلم او نکاتی را گوشزد کند و فرزند ببیند که پیامد کار خویش را باید بپذیرد و جوابگو باشد .

گاهی پرسش برای ارتباط فرزندان با دوستانشان پیش می آید که آیا محدودیت و آزادی های کنترل شده در این زمینه فرزند را به اصطلاح حریص یا عقده ای نمی کند !؟ برای این گونه ارتباط ها شناخت خانوادگی شرط است و در واقع تا خانواده ها با هم آشنایی نداشته باشند ارتباط یک ارتباط مسموم و پرخطر است ، به هیچ وجه هم ارتباطی با عقده ای شدن و… ندارد .

در خصوص محدودیت و آزادی های ایجاد شده و همچنین حریم ضخصی فرزند در مطلب بعد مطالبی را عنوان خواهیم کرد