بحران های نوجوانی و تأثیرات آن در سالهای بعد
شاید برای برخی اتفاق افتاده باشد که در سنین نوجوانی دچار مشکلات عدیده ای شده باشند که اگر این مشکلات از نوع حاد باشد به آنها بحران های نوجوانی نیز گفته می شود .
به طور کلی ممکن است افراد در سنین مختلف دچار بحران هایی شوند که برخی از این بحران ها مادی است ، برخی اجتماعی ، برخی خانوادگی و یا برخی دیگر که شاید جزو مهمترین بحران های زندگی یک فرد هم محسوب شوند ، بحران روحی می باشد . در این شرایط اگر فرد ، انسان به تکامل رسیده تری باشد و سن بیشتری داشته باشد شاید بتواند با تکیه به تجربیات خود ، راحت تر از این بحران ها عبور کند ، ولی چنانچه آن فرد در سنین کودکی و یا نوجوانی باشد و دچار بحران شود ، آن موقع کار کمی سخت تر می شود و ممکن است نتواند به همین راحتی ها از شر بحران وجودی و روحی خویش خلاصی یابد و به دنبال آن تأثیرات ناشی از بروز و ماندگاری این نوع بحران ، سالهای سال همراه وی بماند !
اگر ما به عنوان پدر و مادری که دائم با فرزند خود هستیم ، نتوانیم از روحیات فرزندمان و مشکلات او سر در بیاوریم ، هیچگونه کمکی هم نمی توانیم به او بکنیم ! وقتی نوجوان ما دارای بحران روحی شده و ما به دلیل همین عدم توجه های به موقع و لازم ، قادر نباشیم او را به سلامت از بحران گریبانگیرش نجاتش دهیم ، احتمال این خطر وجو دارد که روحیات متزلزل او ، عامل بروز هزاران گونه ناهنجاری مختلف و مشکلات بعدی برای وی باشد .
تأثیراتی که یک بحران روحی می تواند بر ذهن ، فکر و حتی جسم افراد بگذارد ، به مراتب بیشتر از بحران های نام برده در بالاست ، زیرا فرد را با تمام وجودش درگیر می کند و نمی گذارد که زندگی عادی و ایده آل قبل از بحرانش را ادامه دهد ، مخصوصا اگر آن شخص ، نوجوان باشد و بی تجربه !!!
متأسفانه شیوع بروز بحران های روحی نیز در این رده ی سنی تقریبا زیاد است ، چون فرد نسبت به تغییراتی که در جسمش ، روحیاتش و تفکراتش شکل می گیرد ممکن است واکنش بالعکس نشان دهد و حالت دفاعی بگیرد که البته تا حدی هم طبیعی است ، زیرا اولا دید اطرافیان ، نگاه آنها ، تغییر دوستان و چندین علت دیگر ، همه دست به دست هم می دهند تا از کودک دیروز ، جوان فردا را بسازند .
در اینجا وظیفه ی هر پدر و مادری در دوران حساس نوجوانی فرزندشان شاید بیشتر از دوران دیگر شود و حساسیت ها ، توجه های نامحسوس ، مراقبت ها ، وقت گذاشتن های با نوجوان و … باید بیشتر باشد تا اینکه نوجوانتان ، یا اصلا به بحران دچار نشود و یا اینکه اگر هم شد ، بتوانید او را به مسیر اصلی بازگردانید .