جدیدترین مطالب امروز

انسان ضد اجتماعی و معیارهای تشخیصی برای این اختلال

تهیه کننده : بخش گوناگون

تهیه شده برای بخش : مقاله آزاد

انسان ضد اجتماعی و معیارهای تشخیصی برای این اختلال

انسان ضد اجتماعی دارای معیارهای متعدد تشخیصی می باشد و برای درمان آن بایستی به موقع اقدام گردد تا آسیب های گوناگونی را به فرد وارد نسازد ؛ در ادامه با این اختلال بیشتر آشنا می شوید .

خصوصیت اختلال ” انسان ضد اجتماعی ” عبارتند از اعمال ضد اجتماعی و جنایتکارانه ، مداوم نه به این مفهوم که شخص جنایت‌کار باشد ، بلکه فرد قابلیت انطباق با موازین معمول اجتماع را دارد .

افرادی که به اختلال انسان ضد اجتماعی مبتلا هستند ، ظاهر عادی دارند و در سابقه آنها مواردی نظیر نزاع ، دروغگویی ، فرار از مدرسه و فعالیت‌ های غیرقانونی یافت می‌ شود .

تهدید به خودکشی و اشتغال ذهنی با بیماری ‌های جسمی‌ در این افراد دیده می‌ شود اما در عین حال ، محتوای فکری آنها عاری از هذیان‌ ها و تفکرات به دور از منطق است .

این افراد راستگو نیستند و از نظر جنسی ، خانوادگی و فعالیت‌ های اجتماعی بی ‌مبالات هستند و فاقد وجدان به نظر می‌ آیند ، زیرا از این قبیل کارهای خود پشیمان نمی ‌شوند .

میزان شیوع این اختلال در مردها ۳ درصد و در زنان ۱ درصد است .

به طور معمول قبل از ۱۵ سالگی آغاز می ‌شود و در بین زندانی‌ ها بالاست و تا ۷۵ درصد انتقال بیماری الگوی خانوادگی دارد و در بستگان درجه اول ۵ بار شایع ‌تر است .

معیارهای تشخیصی برای اختلال انسان ضد اجتماعی :

– فریبکاری که با دروغگویی به طور مکرر ، به کار بردن اسلحه‌ های غیر واقعی یا گوش بری از دیگران برای کسب و لذت و منفعت مشخص می‌ گردد .
– رفتارهای تکانه ‌ای و عدم توانایی برای برنامه ‌ریزی از قبل
– تحریک پذیری و پرخاشگری که با نزاع و حملات فیزیکی مکرر تظاهر می ‌کند .
– بی‌ احتیاطی نسبت به امنیت خود و سایرین .
– عدم احساسی مسئولیت به طور مستمر ، که با عدم توانایی مکرر برای حفظ رفتار شغلی یا ثبات یا احترام گذاردن به تعهدات مالی تظاهر می‌ کند .
– فقدان احساس پشیمانی که با بی‌ تفاوتی یا دلیل ‌تراشی نسبت به آزار ، بدرفتاری یا دزدیدن مال دیگران تظاهر می‌ کند .
– سن شخصی حداقل ۱۸ سال می ‌باشد.
– شواهدی از اختلال رفتاری انسان ضد اجتماعی با شروع بیش از ۱۵ سالگی در دست است .

درمان اختلال انسان ضد اجتماعی :

معمولا قبل از ۱۵ سالگی شروع می ‌شود و غالبا با افزایش سن ، پس از جوانی و میانسالی بهبود می ‌یابد ؛ درمان مناسب برای این بیماران غالبا روان‌ درمانی است و از دارو درمانی بیشتر جهت کنترل علائمی ‌نظیر اضطراب و افسردگی استفاده می گردد .

منبع : ویکی روان

مرتبط ها

قالب خبری